Bo ona jest wszystkim. Bo to także moje imię.
Marche funèbre
Jestem głuchym dyrygentem
orkiestry niemej.
Mówię, żeby nie słuchać.
Nie słucham, żeby mówić.
Chcę nie mówić, żeby słuchać.
Chcę słuchać, żeby w końcu
przestać mówić.
Wtedy powstanie melodia,
która ciszą przemaszeruje
w górę.
I już tam zostanie na zawsze.
[7 września 2023, Międzynarodowy Dzień Czystego Powietrza dla Błękitnego Nieba]
Tak się dzieje w moim życiu i zapewne nie tylko moim, że robiąc coś czy nie robiąc podlegamy ocenie innych. Ta ocena bywa podszyta negatywną emocją, która to emocja łatwo podyktuje nam często złożoną opisówkę czyjegoś charakteru i streści czyjąś złożona osobowość do kilku prostych zdań czy epitetów.
…
Wczoraj był ten pierwszy raz.
Od lat na niego
nie czekałam.
Nie chciał przyjść,
choć mógł.
W końcu chciał
i przyszedł.
Otworzył drzwi.
Czy może je zamknąć?
Chciałabym, żeby chciał i mógł.
Człowiek wyjątkowy.
Tysiące myśli wyjął mi z głowy
i włożył nowe.
Choć nie był na to gotowy.
Ani ja.
Nie wiem po co, choć widzę sens.
Nie wiem co dalej.
Tylko to, co jest.
[15 czerwca 2023, Dzień Wiatru]
Pewien zakonnik udał się do mędrca- pustelnika po radę. Miał ostatnio tak wiele wątpliwości i pytań, że bał się, że jego wiara chwieje się w posadach i legnie w gruzach, a on sam porzuci swoje zakonne życie. Dręczyły go pokusy, z którymi nie mógł sobie poradzić. Mędrzec go wysłuchał i zaprosił na spacer po lesie. Powiedział, że odpowiedź znajdzie obserwując las.
[styczeń 2023]
Czasami przychodzi mi do głowy i serca bardzo intensywna myśl. Jest tak gęsta, że mnie przeszywa. Wymaga ode mnie zapisania jej. Problem w tym, że nie zawsze to zrobię. Wtedy często okazuje się, że ta myśl ma właściwości dymu. Choć mocny, kłujący zapach może zawibrować w nosie i w mózgu, to nie zostawia trwałych śladów i szybko ulatnia się.
[21 grudnia 2022, cytat dnia: „Jeżeli kochasz, czas zawsze odnajdziesz, nie mając nawet ani jednej chwili.” – Jan Twardowski ]
Dzisiaj zebrałam się w sobie i po prawie dwumiesięcznej przerwie postanowiłam uskutecznić jakieś Słowo. Szczerze mówiąc, to nie miałam ani chwili przerwy w pisaniu, choć tego póki co nie widać, bo ma pozostać zakryte. Wiem, że brzmi enigmatycznie, ale co tam. Czasami potrzeba nieco tajemnicy albo choćby tajemniczości.
[25 października 2022, cytat dnia: „Pokora ratuje człowieka; pycha powoduje, że gubi drogę.” – Papież Franciszek ]
Wczoraj naszła mnie taka myśl, może i mało oryginalna, że dorastamy i dojrzewamy całe życie. To dojrzewanie polega na tym, że zdobywając doświadczenia, rośnie nasza świadomość, a nieświadomość odchodzi w cień.
Katownia.
Kości w końcu pokrywa ziemia i porasta trawa.
Po przystrzyżonych trawnikach
chodzą obcasy
koturny
i biegają małe adidasy,
Krew w końcu pokrywa farba i porastają dzieła sztuki.
Po eleganckich posadzkach
chodzą obcasy
koturny
i biegają małe adidasy.
Tylko okna pamiętają.
One widzą
wnętrza
i zewnętrza.
W szybach jak w lustrach
odbija się
przeszłość
i przyszłość.
Okien nie oszukasz.
Nawet jak je
zamkniesz
i zasłonisz.
[1 września 2022, początek Roku Szkolnego]
W zeszłym miesiącu odbyłam niezwykłą podróż. Nie zapowiadała się wcale, że będzie tak bajeczna i szalona. Przez pewien czas, ze względu na mój stan zdrowia, to nie zapowiadała się wcale. Jednak tak się stało, że wyruszyłam. I nawet dotarłam. Gdzie? Do miejsca, gdzie Niebo dotyka ziemi.